برۀ خدا، پِسَح را جشن می گیرد

او داستان را نوشت و سپس خود را تسلیم آن کرد.

مقدمه

ساعت مقرر فرا رسید و عیسی با رسولان خود بر سفره بنشست. آنگاه به ایشان گفت: "اشتیاق بسیار داشتم پیش از رنج کشیدنم، این پِسَح را با شما بخورم. زیرا به شما می­گویم که دیگر از آن نخواهم خورد تا آن هنگام که در پادشاهی خدا تحقق یابد." پس جامی بر گرفت و شکر کرد و گفت: "این را بگیرید و میان خود تقسیم کنید. زیرا به شما می­گویم که تا آمدن پادشاهی خدا دیگر از محصول مو نخواهم نوشید." همچنین نان را برگرفته، شکر کرد و پاره نمود و به آنها داد و گفت: "این بدن من است که برای شما داده می­شود؛ این را به یاد من به جا آرید." به همین سان پس از شام جام را برگرفت و گفت: "این جام، عهد جدید است در خون من، که به خاطر شما ریخته می­شود."

– لوقا 22: 14-20

چون هنوز مشغول خوردن بودند، عیسی نان را برگرفت و پس از شکرگزاری، پاره کرد و به شاگردان داد و فرمود: "بگیرید، بخورید؛ این است بدن من." سپس جام را برگرفت و پس از شکرگزاری آن را به شاگردان داد و گفت: "همۀ شما از این بنوشید. این است خون من برای عهد [جدید] که به خاطر بسیاری به جهت آمرزش گناهان ریخته می­شود."

– متی 26: 26-28

باری، همان عیسی که یحیی برۀ خدا خواند، به اورشلیم رفت تا پسح را برگزار کند... 

...عیسی شاگردانش را جمع کرد تا پسح را جشن بگیرند. او نان پسح را گرفت، پاره کرد و گفت: "این بدن من است، که برای شما داده می­شود." آنگاه شراب نمایشگر خون برۀ پسح را که بر سردر منازل عبرانیان مالیده شده بود، گرفت. گفت: "این خون من است که به خاطر بسیاری به جهت آمرزش گناهان ریخته می­شود."

– امید، فصل 10

مشاهده و بررسی

از درس 34 یادآوری می­کنیم که خدا به قوم عبرانی فرمود تا جشن سالیانه­ای را به نام پسح پایه­گذاری کنند تا به یاد آورند چگونه او آنها را از بندگی مصر رهایی بخشید. وقتی فرعون مصر قبول نکرد بگذارد قوم از آنجا بروند، خدا مرگ را برای همۀ نخست­زادگان ذکور آن سرزمین فرستاد، اما از منازلی که خون بره­ای بر سردرشان مالیده شده بود، "گذر کرد". آنها "به وسیلۀ خون پوشانده شده بودند". بسیاری از عبرانیان برای نگاه داشتن پسح از فواصل بسیار دور به اورشلیم، شهر مرکزی سرزمینشان، سفر می­کردند. عیسی نیز در اواخر خدماتش بر زمین، شاگردان خود را به اورشلیم بُرد تا پسح را برگزار کنند.

بنابر روایت کتاب­مقدس (خروج 12: 5-8، اعداد 9: 11-12)، شام پسح شامل سه مادۀ غذایی اصلی یعنی: برۀ کباب شده، نان بی­خمیرمایه (فطیر) و سبزیجات تلخ بود. هر یک از این مواد کاری را که خدا در رهایی پدران قوم از اسارت مصر انجام داده بود، به نسلهای آینده ایشان یادآوری می­کرد.1

بره، یادآور برۀ بی­عیب قربانی بود که خونش بر سردر خانه­ها مالیده شد تا مرگ از افراد داخل آن خانه "گذر کند". سبزیجات تلخ یادآورد بندگی مصریان بود. نان فطیر دو معنی داشت. اول، بخاطر اینکه لازم نبود زمانی برای ورآمدنش صرف شود، بیرون آمدن شتابان آنها از مصر را به یادشان می­آورد (تثنیه 16: 3). دوم، از آنجایی که خمیرمایه سمبلی کتاب­مقدسی از گناه و فساد است، این نان زندگی­ای را به آنها یادآوری می­کرد که تحت حاکمیت گناه نیست. دربرابر این پیش زمینۀ غنی تاریخی و استعاری، عیسی شاگردانش را برای شام پسح جمع کرد و معنی روحانی جدید و بنیادی را به آن مراسم مقدس بخشید.

همانطور که برۀ بی­عیب پسح قربانی شد تا قوم عبرانی را رهایی بخشد، همان کسی که یحیای  تعمید دهنده، برۀ خدا خواند، بدن بی­گناه خود را تقدیم کرد تا بشریت را رهایی دهد... و عیسی با گفتن این مطلب، نان را به ایشان داد. همانطور که خون برۀ پسح خانواده­های عبرانی را پوشاند، خون عیسی نیز تمام کسانی که از مجازات گناه به او پناه می­آورند، می­پوشانَد...و با گفتن این مطلب، عیسی شراب را به ایشان داد. همانطور که خدا در عهد عتیق به عبرانیان گفت همواره رسم پسح را نگاه دارند، عیسی نیز به شاگردانش گفت: "این را بیاد من بجا آرید." آنچه عیسی در آن شب پایه­گذاری کرد، امروزه عشاء ربانی، شام خداوند، یا سفرۀ خداوند خوانده می­شود. در 1قرنتیان 11: 23-26، مشاهده می­کنیم که عیسی می­خواست پیروانش این رسم را به طور منظم تا بازگشت او نگاه دارند.

نمادگرایی و نمایشی که در این درس به آن پرداختیم باورنکردنی است. بار دیگر می­بینیم که کتاب­مقدس فقط مجموعۀ شگفت­انگیزی از گفته­های حکیمانه و حقایق روحانی نیست. کتاب­مقدس قابل توجه­ترین داستانی است که تا بحال نوشته شده است. کمی دربارۀ آن فکر کنید – کسی که این داستان را نوشت، خودش را به عنوان شخصیت مرکزی وارد کرد و سپس خود را به توطئه­ای که برایش چیدند، تا پای مرگ، تسلیم کرد! هرچند پایان این داستان به رشته تحریر درآمده است، اما توطئۀ مزبور، امروز نیز همچنان خود را نمایان می­کند. حتی در همین لحظه­ای که شما مشغول خواندن این کلمات هستید، خدا دعوتتان می­­کند تا نقشی در این داستان بزرگ جاودانی داشته باشید.

پرسش و تأمل

  • سعی کنید در آن موقع که عیسی نان را به عنوان بدن خو و شراب را به عنوان خونش به شاگردان می­داد، خودتان را جای آنها بگذارید. در آن لحظه آنها چه فکر می­کردند و چه احساسی داشتند؟ آیا تصویری که او برایشان ترسیم کرد، برای شما هم عجیب به نظر می­رسد؟
  • اگر در مراسم عشاء ربانی، شام خداوند یا سفرۀ خداوند شرکت می­کنید، این مراسم چه معنایی برای شما دارد؟ آیا برایتان زمانی مقدس است یا به نظرتان یک مراسم معمولی می­آید؟ توضیح دهید.
  • اگر کتاب مقدس بزرگترین داستانی باشد که تا بحال نوشته شده است، و اگر تا امروز همچنان آشکار می­شود، آیا می­توانید خودتان را به عنوان یکی از شخصیتهای آن ببینید؟ دلیل جواب مثبت یا منفی­تان را توضیح دهید. 

تصمیم­گیری و عمل

در کتاب­مقدس برای جشن کریسمس، حتی یک دستورالعمل هم داده نشده، اما کریسمس یکی از بزرگترین اعیادی است که در جهان جشن گرفته می­شود. اکثر مردم با انتظارات بزرگی به کریسمس نگاه می­کنند. جشنی که امروز مورد مطالعه قرار دادیم در سه انجیل (متی، مرقس و لوقا) از مجموع اناجیل و نیز در سایر آیات عهد جدید، شرح داده شده است. این مراسم مقدس بوسیلۀ خود عیسی به عنوان نمایه­ای غنی و ابدی برقرار شد که فقط پیروان عیسی افتخار شرکت در آن را دارند. بگذارید اهمیت، نمادگرایی این سنٌت، احترام، ارزش و انتظار شما را در هنگام انجام دادنش، برانگیزد.

انجیل مقدس

For Further Study

Footnotes

1Margot R. Hodson, Passover – Sacrificed for Us. (©A Feast of Seasons, Kregel Publications, 2001 in the USA). (http://www.hodsons.org/Afeastofseasons/id18.htm). Retrieved November 2, 2006.