دعای نمونه

اگر می­خواستید طرز دعا کردن را یاد بگیرید، چه کسی را به عنوان معلم انتخاب می­کردید؟ در متی 6: 9-13، می­توانید یک دعای نمونه را که عیسی تعلیم داد، بیابید. این دعا داده نشد تا فقط تکرارش کنیم، بلکه تعلیمی برای طرز دعا کردن بود. آن را "الگوی حقیقی همۀ دعاها" نامیده­اند. هر آیه در این دعا نمایشگر بُعد مهمی از دعاست.

"ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد." – -آیه 9 

دعا با خود خدا آغاز می­شود. دعایتان را با متمرکز کردن دل و فکرتان بر اینکه خدا کیست، شروع کنید، نه با خودتان و شرایطی که در آن قرار دارید. این تمرکز بر همۀ کلماتی که به دنبال آن می­آید، تأثیرگذار است. عیسی دعای نمونۀ خود را با کنار هم گذاشتن دو حقیقت که به نظر آنقدر در تضادند که مشکل بتوان هر دو را در یک جمله گنجاند، شروع می­کند. خدا پدر شماست، و با محبتی پرشور، بی­نقص، لطیف، و بی­قید و شرط، دوستتان دارد. خدا قدوس نیز هست. جلال و شوکت او آنقدر عظمت دارد که حتی انبوه فرشتگانی که در اطراف تخت سلطنتش هستند، چشمان و پاهایشان را می­پوشانند مبادا حضور پرجبروت او ایشان را مرعوب سازد (اشعیا 6: 2). دعا شامل دو افراط و تفریط صمیمیت و نگاه داشتن حرمت است.

یک ژنرال پنج ستاره، بالاترین مقام را در ارتش دارد و مردم زیادی وی را به نام می­شناسند. اکثر مردم در برابرش صاف می­ایستند و وقتی از کنارشان رد می­شود، با احترام به او سلام می­دهند. اما نزدیکانش (همسرش، فرزندانش و غیره) با او خودمانی هستند و گاهی میان صحبتش هم می­دوند. بسیاری از مردم دربارۀ خدا چیزهایی می­دانند، ولی ما به عنوان فرزندان خدا دسترسی مستقیم به پدر آسمانی­مان داریم. می­توانیم بوسیلۀ دعا کردن، هروقت از روز یا شب، به بارگاه او وارد شویم... و بدانیم که او مشتاق بودن ما در آنجاست!

پس با اطمینان به تخت فیض نزدیک بیاییم تا رحمت بیابیم و فیضی را حاصل کنیم که به هنگام نیاز یاریمان دهد (عبرانیان 4: 16).

چرا که شما روح بندگی را نیافته­اید تا باز ترسان باشید، بلکه روح پسرخواندگی را یافته­اید که به واسطۀ آن ندا در می­دهیم: "اَبٌا (یا در اصل: بابا)، پدر!" (رومیان 8: 15، توضیح اضافه شده است).

همۀ ما با نیاز عمیقی به پدر داشتن آفریده شده­ایم. برای بسیاری، این نیاز هرگز برآورده نشده است. پدر، از فرزندانش حفاظت می­کند و احتیاجاتشان را برآورده می­سازد. او با حکمت و محبت، آنها را هدایت می­نماید و آماده می­کند تا زندگیشان شکوفا شود. خواستۀ خدا این است که برای شما پدری کند. پیش از اینکه جلوتر بروید، دقایقی دربارۀ معنی حضور خدای قدوس، قادرمطلق، آفریننده و حاکم بر همۀ چیزها، به عنوان پدرتان تأمل کنید. به او احترام بگذارید و پذیرای محبت او باشید.

"پادشاهی تو بیاید. ارادۀ تو، چنانکه در آسمان انجام می­شود، بر زمین نیز به انجام رسد." – آیه 10

پدر آسمانی شما، از آنجایی که خداست، می­داند در دلتان چه می­گذرد. پیش از اینکه دهان باز کنید، می­داند چه می­خواهید بگویید. پس چرا دعا کنیم؟ هدف نهایی از دعا کردن (و نیز همۀ آفریدگان دیگر) این است که جلال خدا را اعلام نماید. از طریق دعا این افتخار بی­نظیر نصیبتان می­شود که در نقشۀ خارق­العادۀ جاودانی خدا شرکت کنید. دعا، وادار کردن خدا به انجام کاری که نمی­خواهد بکند، نیست. دعا وسیله­ای برای برخود گرفتن (همراه شدن با، به چنگ آوردن) ارادۀ خداست.  دعا وسیله­ای است که خدا ارادۀ خود را در این جهان به پیش می­برد.

عیسی گفت جدا از او، ما نمی­توانیم هیچ کاری بکنیم (یوحنا 15: 5). اگر حقیقت گفتۀ عیسی را باور داشته باشید، نتیجه این است که جدا از او حتی نمی­توان دعا کرد. یادتان باشد که خدا به واسطۀ کلام خود، جهان را به هستی آورد (مزمور 33: 6، 9). با نزدیکتر شدن به خدا، مطالعۀ کلام او، اطاعت از او و گوش سپردن در هنگام دعا، روح­القدس در دعا شما را به کار می­گیرد تا دربارۀ ارادۀ خدا در این جهان سخن بگویید. "پادشاهی تو بیاید. ارادۀ تو، چنانکه در آسمان انجام می­شود، بر زمین نیز به انجام رسد." این موضوع را دریابید که ارادۀ خدا کامل و نیکوست (رومیان 12: 2)، و می­تواند بی­نهایت فزونتر از هرآنچه بخواهیم یا تصور کنیم، عمل کند (افسسیان 3: 20). به نوعی، آنچه از طریق دعا در دسترس شما قرار دارد، مانند حساب هزینه­ای است که مبالغ نامحدودی به آن واریز می­شود. حساب هزینه بنابر تعریف عبارت از ترتیباتی است که براساس آن همۀ هزینه­های انجام امر خاصی تمامأ پرداخت می­شود، که در این مورد مربوط به امور پادشاهی خدا می­گردد. بسیاری از ما به ندرت به آن حساب مراجعه می­کنیم، و در آن موارد مبلغ مورد نظرمان در مقایسه با مبلغ واریز شده، ناچیز است. بسیاری از درخواستهای ما رد می­شود، چون در راستای هدفی که برای این حساب درنظر گرفته شده، نیست. تلاشتان این باشد که دریابید چگونه خود را با تمامی آنچه خدا برای شما اندوخته تا بواسطۀ دعا دریافت کنید، همسو نمایید!

حسرت چیزی را می­خورید، اما آن را به کف نمی­آرید... جنگ و جدال برپا می­کنید، اما به دست نمی­آورید، از آن رو که درخواست نمی­کنید! آنگاه نیز که درخواست می­کنید، نمی­یابید، زیرا با نیت بد درخواست می­کنید... (یعقوب 4: 2-3).

"نان روزانۀ ما را امروز به ما عطا فرما." - آیه 11

وقتی زندگیتان را به خدا تقدیم می­کنید، دیگر از آن خود نیستید. به خدا تعلق دارید، و تأمین رفاه شما مسئولیت اوست. او پدر شماست و وعده داده تا احتیاجات زندگی­ای را که شما را برای آن فراخوانده، تأمین کند (مزمور 37: 25، فیلیپیان 4: 19). گفته می­شود که وقتی کار خدا به روش او انجام می­شود، هرگز با هیچ کمبودی مواجه نمی­گردد. این عبارت اغلب درمورد خدمات مسیحی به کار می­رود، اما به همان اندازه برای زندگی همۀ ما کاربرد دارد.

اما چرا "روزانه"؟ از یک سو، وابستگی به خدا برای نیازهای روزانه، ارتباط شما را با او تازه و به روز نگاه می­دارد. همچنین به شما کمک می­کند به روشنی ارتباط میان نیازتان را با تدارک الهی، ببینید. به یاد داشته باشید که هدف نهایی دعا گرفتن، یا انجام شدن کارهای مشخص نیست. هدف نهایی دعا، جلال و تکریم خداست. اما وقتی به طرزی خاص دربارۀ نیازی مشخص دعا می­کنید و به روشی خاص جواب می­گیرید، آنگاه خدا برای شما و برای کسانی که می­فهمند او چه کرده است، واقعی­تر می­گردد. او تجلیل می­شود و شما در درکی که از شخصیت، ذات و راههای او دارید، رشد می­کنید. 

برای هیچ­چیز نگران نباشید، بلکه در هر چیز با دعا و استغاثه (التماس)، همراه با شکرگزاری، درخواستهای خود را به خدا ابراز کنید. (فیلیپیان 4: 6، تأکید در پرانتر اضافه شده است).

"و قرضهای ما را ببخش، چنانکه ما نیز قرضداران خود را می­بخشیم." – آیه 12

نویسنده­ای اینگونه بیان کرده است: "همانقدر که نان اولین نیاز بدن است، بخشش نیز اولین نیاز جان ... درگاه ورود به تمامی محبت پدر و همۀ امتیازات فرزندان است." بنابر کار مسیح بر صلیب، خدا برای هر گناهی که تا به حال مرتکب شده­اید یا خواهید شد، آمرزش را به شما هدیه می­کند. اما اگر این هدیه را می­خواهید، باید آن را بگیرید. وقتی به مسیح به عنوان نجات­دهنده­تان اعتماد می­کنید، به آمرزش الهی وارد می­شوید. با اعتراف به گناهانتان و همچنین با بخشش کسانی که نسبت به شما گناه کرده­اند، به پیشرفت در آزادی و برکت آمرزش الهی، ادامه می­دهید.

اگر به گناهان خود اعتراف کنیم، او که امین و عادل است، گناهان ما را می­آمرزد و از هر نادرستی پاکمان می­سازد (1یوحنا 1: 9).

اما اگر خطاهای مردم را نبخشید، پدر شما نیز خطاهای شما را نخواهد بخشید (متی 6: 15).

"و ما را در آزمایش میاور، بلکه از آن شرور رهاییمان ده." – آیه 13

همانطور که آیه 11 شما را به دعا برای نیاز جسمی­تان، و آیه 12 برای نیاز جانتان هدایت می­کنند، آیه 13 نیز تعلیم می­دهد که برای نیاز روحی­تان دعا کنید. 1پطرس 5: 8 یادآور می­شود که: "خویشتندار و مراقب باشید، زیرا دشمن شما ابلیس همچون شیری غران در گردش است و کسی را می­جوید تا ببلعد." اما لزومی ندارد که هراسان باشید زیرا 1یوحنا 4: 4 به ما یادآوری می­کند که: "آن (روح­القدس) که در شماست، از آن (شیطان) که در دنیاست بزرگتر است" (توضیحات اضافه شده است).

خدا هر منبع روحانی لازم برای شکست دشمن را در اختیار شما می­گذارد. می­توانید این منابع روحانی را نیز مانند تدارکات خدا برای بدن و جانتان، در دعا از خدا طلب کنید. توجه داشته باشید که ضمایر به کار رفته در آیات 10-13 همگی جمع هستند. دعا کرد فقط برای رفع احتیاجات شخص شما نیست، بلکه برای رفع نیاز دیگران نیز هست. دعا برای دیگران، شفاعت نام دارد. دربارۀ این موضوع بیندیشید –همین حالا دشمن ما برای بسیاری از دوستانتان کمین گذاشته است؛ بعضی از آنها بوسیلۀ نیروهای روحانی شریر به اسارت گرفته شده­اند. از طریق دعا این امتیاز را دارید که در نجات آنها سهیم شوید!

"زیرا پادشاهی و قدرت و جلال، تا ابد از آن توست." – آیه 13-قسمت 2

این قسمت از آیه 13 در همۀ ترجمه­های کتاب­مقدس نیامده است. اما به منظور تکمیل این راهنمای مطالعه، توجه داشته باشید که این آیه اعلامیۀ قدرتمندی در مدح و ستایش خداست. و ستایش یقینأ جواب شایسته­ای است از جانب کسی که بخاطر مشارکت صمیمانه با خدا برکت یافته است.

در خروج 33 دربارۀ مکالمۀ میان موسی و خدا می­خوانیم که پس از بیحرمتی بی­اندازۀ قوم اسرائیل نسبت به خدا صورت گرفت. موسی موضوعات زیادی برای گفتن به خدا داشت. در خاتمۀ مکالمه، موسی به خدا گفت دیگر نمی­خواهد جلوتر از این برود مگر اینکه حضور خدا با او همراه شود. پس از خاتمۀ وقتی که در دعا با خدا می­گذرانید، شما هم نمی­خواهید بدون احساس او قدمی به جلو بردارید، اینطور نیست؟

کتاب مقدس تعلیم می­دهد که خدا بر سرودهای ستایشی اسرائیل ساکن است (مزمور 22: 3). وقتی خدا را می­ستایید، از او دعوت می­کنید تا حضور خود را در زندگی­تان آشکار کند، و قدرتهای تاریکی خواهند گریخت زیرا نمی­توانند در برابر حضور خدا بایستند.

"آمین."

معنی کلمۀ "آمین" در اصل، "چنین باشد/بشود" است. به گفتۀ یک نویسنده: "افزودن ‘آمین’ به آخر دعایمان مانند وقتی است که قاضی پس از قرائت حکم، چکش را بر پایه می­کوبد، گویی اعلام می­کند: ‘انجام شد’."